منوی اصلی

آرشیو وبلاگ

لینکهای روزانه

لینک دوستان

جی پی اس موتور
جی پی اس مخفی خودرو

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان FFS و آدرس 15rand.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.

قالب وبلاگ

امکانات وبلاگ !

نام :

وب :

پیام :

2+2=:

(Refresh)

خبرنامه وب سایت:

آمار وب سایت:

بازدید امروز : 4
بازدید دیروز : 120
بازدید هفته : 125
بازدید ماه : 260
بازدید کل : 78474
تعداد مطالب : 91
تعداد نظرات : 0
تعداد آنلاین : 1

آشنایی با تانک توسن

تانک توسن

توسن
نوع	خودرو زرهی شناسایی،تانک سبک
خاستگاه	ایران
تاریخچه خدمت
خدمت	۱۳۷۶ - تاکنون
جنگ‌ها	-
تاریخ تولید
تعداد تولید شده	~۲۰
خصوصیات
وزن	حدود ۸ تن
طول	۴٫۹ متر
عرض	۲٫۲ متر
خدمه	۳ نفر

موتور	دیزلی

توسن (در فارسی به معنای اسب وحشی)، نام یک تانک سبک یا خودرو زرهی شناسایی ایرانی است که بر اساس خودرو رزمی شناسایی انگلیسی اف‌وی۱۰۱ اسکورپیون ساخته شده‌است.

تولید این تانک در سال ۱۳۷۶ آغاز شد ولی در آن زمان به دلیل مشکلاتی تعداد کمی از این تانک به مرحله تولید رسید و در سال ۱۳۸۷ تولید انبوه این تانک آغاز شد.

سرهنگ ناصر عرب بیگی، رئیس سازمان جهاد خودکفایی نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، اعلام کرده که تولید این تانک واکنش سریع از تاریخ ۱۰ تیر ۱۳۸۷ آغاز گردیده و هم اکنون بیشتر وسایل دفاعی ایران، بصورت بومی تولید می‌شوند. واکنش سریع این تانک بدان معناست که این تانک قابلیت آن را دارد که در کوتاهترین زمان و بیشترین سرعت، واکنش نشان دهد و برای ماموریتهای استراتژیک ساخته شده‌اس

ت. پایه و مبنای این تانک، تانک بریتانیایی اف‌وی۱۰۱ اسکورپیون (که ایران حدود ۸۰ عدد از این تانک در خدمت دارد) است. سلاحهای این تانک عبارتند از: ۱ توپ ۹۰ میلیمتری، پرتابگرهای موشک توفان (نوع ایرانی موشک تاو) و یک تیربار سنگین ۱۲٫۷ میلی‌متری هم‌محور با توپ اصلی. این تانک می‌تواند مسافت زیادی را بدون نیاز به حمل با کامیون بپیماید.

این تانک از موشک “توفان ۵″ که یکی از پیشرفته‌ترین موشک‌های ضد زره و دارای دو سر جنگی است استفاده می‌کند که قادر است با عمق نفوذ بالا، صدمات جبران ناپذیری به خودروهای زرهی، تانک و نفربر دشمن وارد کند و از جنگ افزار های مهم برای تامین امنیت منطقه به حساب می‌آید.
تانک “توسن” به یک سیستم مدیریت نبرد و یک دستگاه ارتباطی دیجیتالی از نوع سیستم پایانه اطلاعات مجهز است، این سیستم برای جمع‌آوری اطلاعات از دیگر تانک‌ها، ارسال اطلاعات میدانی منطقه و گرفتن دستورات لازم از ستاد فرماندهی مرکزی در صحنه نبرد به کار می‌رود.

نویسنده: FSDF ׀ تاریخ: شنبه 26 مرداد 1392برچسب:,

׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

آشنایی با نفربر برادلی

نیروهای نظامی می توانند بعد از هر نبرد از نفربر زرهی (برادلی) (BRADLEY) جهت دیدبانی , واکتشاف وهمچنین انتقال سربازان به خط مقدم  جبهه استفاده  کنند. یک وسیله آبی- خاکی  با  500 اسب بخار قدرت است و به اندازه کافی جنگ افزار دارد تا بتواند تانک های دشمن رانابود و ازافراد درون خود محافظت کند.این نفربر زرهی جهت جایگزینی سری نفربر های (M113) ساخته شده  و از سال 1981 آماده خدمت شده است . دو گونه اصلی برادلی  M2,M3 هستند. هدف  اولیه  استفاده از M2 امور ترابری است و  M3  نیز جهت  جنگ  با  تانک های  دشمن و انجام عملیات  شناسایی طراحی شده است. تا کنون 7122 دستگاه برادلی ساخته شده است که از این تعداد 6722 دستگاه  در در اختیار نیروی زمینی ایالات متحده و400 دستگاه نیز به عربستان سعودی فروخته شده است.قیمت هر یک از مدلهای برادلی M2A2,M3A2,    25/1میلیون دلار و قیمت مدل های جدید  M2A3 و M3A3 که صنایع دفاعی ایالات متحده از سال 2001 میلادی شروع به تولید آنها کرده 54/1 میلیون دلار است. M2و  M3 نفربر های  زرهی  سبکی  به حساب می آیند که برای  فراهم  آوری  سرعت مناسب طراحی شده اند. یک برادلی استاندارد9/24تنی , توسط پیشرانه8 سیلندر دیزلی سوپر شارژر دار با قدرت 500 اسب بخار نیرو می گیرد.
برادلی با نسبت نیرو به وزن 20 اسب بخار برای هر تن می تواند به بالاترین سرعت  4/64کیلومتر در سرعت در جادهای هموار دست یابد.مدل های برادلی گنجایش سوختی بین 175 تا 197 گالن (662 تا 746 لیتر ) دارند. یک برادلی M2A2 ارتقاء یافته دارای موتوری با600 اسب بخارقدرت است که نسبت نیرو به  وزن 24 اسب بخار  برای هر تن  را فراهم آورده است.برادلی توانایی عبور از هر منطقه و مسیری را دارد:حال  این  مسیر  آبی  باشد  یا خاکی ومی تواند در 5 دقیقه به بک وسیله نقلیه آبی تبدیل شود. حداکثر سرعت این نفربر در آب نیز به 4/6کیلومتر در ساعت می رسد.نفربر M3 دارای 3 خدمه است که  شامل  فرمانده  و توپچی و راننده می شود.مدل پایه M2  می تواند 7 سرباز مجهز ومسلح را با خود حمل می کند. این در حالی است که مدل تغییر یافته M2A2 6سرباز ومدل M3 که خصوصیات تهاجمی بیشتری دارد تنها دو سرباز علاوه برسه خدمه خود جابجا می نماید .اتاقک  مرکزی  نفربر  در  برابر  حملات  اتمی و بیولوژیکی وشیمیایی ایمن است.
مكان قرار گيري راننده تنها داراي 4 پريسكوپ استو پريسكوپ وسطي ان نيز توانايي ديد در شب را دارد.فرمانده در سمت چپ جنگ افزار اسلي قرار مي گيرد. يك هواي قويM13A1 در محل قرار گيري او نصب شده تا او را از حملات گازهاي خطرناك مصون بدارد.توپچي نيز در سمت چپ تورت قرار گرفته است.كابين مخصوص قرار گيري سربازان در عقب برادلي تبيه شده است. اين كابين شامل يك دريچهي يك تكه در سقف و يك در عقبي هيدروليكي استكه پس از باز شدن به صورت شيب داربر روي زمين قرار مي گيرد.برادليمجهز به سيستم رديابي و سركوب اتش است. اين نفر بر توسط زره الومينيومي پوشانده شده است. تورت نيز يك لايهي اضافي فولاد دارد و قسمت زيرين بدنه داراي زره ضد مين است.

تسلیحات:
برادلی یک نفربر سهمگین وقدرتمند است . چرا که دارای  مسلسل های  قوی   و گلوله های ضد تانک می باشد.جنگ افزار اولیه دومدل M3و M2 یک Chain-gun مدلM242 Buh Master25 میلیمتری است.همچنین هر دو مدل برادلی دارای پرتاب کننده گلوله های هدایت شونده  ضد  تانک BGM-71 TOW  بوده که در سمت چپ تورت نصب شده است. این  گلوله  می تواند  هر هدفی  در فاصله 75/3کیلومتری برادلی رامنهدم نماید. M2 هفت گلوله هدایت شونده و M3 12عدد ازاین گلوله را حمل می کنند. علاوه بر این برادلی به مسلسل M240 7062 میلیمتری مجهز است. برادلی  دارای پرتاب کنند نارنجک دودزاست که هر کدام دارای 4 نارنجک هستند. با پرتاب  نارنجک ها  در  هنگام مبارزه دود برادلی را فرا می گیرد و آن را از دید دشمن مخفی می سازد.

تاریخچه:
(عمر نلسون برادلی )در زمان جنگ جهانی دوم در سال 1981 در  گذشت.  سال  مرگ  او مصادف با ورود نفربرهای جدید به ارتش ایالات متحده بود وآنها را به احترام او(برادلی)  نامیدند. این نفربر پس از ورود به نیروی  زمینی  جایگزین  M113 شد. این نفربر در سال 1985از یک  عملیات آزمایشی هولناک که در آن چند ین جنگ افزار آمریکایی وروسی برای انهدام آن  به  کار  گرفته  شدند پیروز مندانه بیرون آمد

نویسنده: FSDF ׀ تاریخ: شنبه 26 مرداد 1392برچسب:,

׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

آشنایی با زير دريايي روسي كلاس كيلو

کلاس کیلو به نام گزارش ناتو زیردریایی برای نیروی دریایی و دیزلی الکتریکی است که در روسیه ساخته شده است.
زير دريايي روسي كلاس"كيلو" به وسيله دفتر طراحي‌هاي دريايي روبين واقع در "سن پترزبورگ"  طراحي و نخستين بار در اوايل دهه 1980 ميلادي وارد خدمت شد.

به گزارش شبكه اطلاع رساني سينا، پس از توليد اوليه، در مراحل بعدي انواع زيادي از اين نوع زير دريايي توسط روس ها توليد شد و آخرين نوع  توليد شده اين زيردريايي،  877EKM و نوع 636 است كه در كارخانه كشتي‌سازي "آدميرالتي‌" در سن پترزبورگ ساخته شدند.

تاكنون تعدادي از زير دريايي هاي كلاس "كيلو" به  به  ايران، چين، هند، لهستان، روماني و الجزاير فروخته شده به طوري كه در حال حاضر 3 كشور چين، ايران و هند هركدام داراي 2،3 و 10 فروند زير دريايي  877EKMهستند‌.

طراحي زير دريايي كلاس "كيلو"
اين زير دريايي داراي سيستم جديد آزاد سازي گاز است و بدنه خارجي آن  با نوعي كاشي‌ لاستيكي ضد امواج سونار پوشانده شده تا خطر رديابي آن كاهش پيدا كند.

زير دريايي "كيلو" داراي قدرت جابجايي 2300 تن آب به هنگام حركت در سطح و قدرت جابجايي 3950 تن آب به هنگام غوطه‌وري است‌.

سرعت اين زير دريايي به هنگام حركت در سطح آب 5/18 كيلومتر، هنگام غوطه‌وري 5/31 كيلومتر در ساعت و حداكثر عمق غوطه‌وري اين زير دريايي 300 متر ‌است‌.

برد زيردريايي مذكور 9 هزارو 654 كيلومتر در سطح آب (با سرعت 13 كيلومتر) و 5/643 كيلومتر در حالت غوطه‌وري( با سرعت 5/5 كيلومتر) است‌.

اژدرها
زير دريايي كلاس كيلو داراي 6 لوله پرتاب اژدر 533 ميليمتري و 18 اژدر سنگين است ‌كه معمولاً 6 اژدر در لوله‌هاي پرتاب و 12 اژدر در جايگاه هاي ويژه نگهداري مي‌شوند.

يك دستگاه خودكار سريع، اژدرها را در درون لوله‌هاي پرتاب جاي مي‌دهد و زير دريايي قادر است اژدرها را بطور همزمان عليه دو هدف بكار گيرد.

اين لوله‌ها قادرند اژدرهاي هدف يابي را  كه داراي سيستم سونار فعال و هدايتگر تلويزيوني هستند را شليك كنند. اين سيستم به كاربران زير دريايي امكان مي‌دهد كه به طور مستقيم، مسير اژدر را به سوي يك هدف تعيين كنند. وزن اين اژدر 1820 كيلوگرم و وزن سر جنگي آن 205 كيلوگرم است‌.

زير دريايي مذكور همچنين قادر به پرتاب اژدرهاي هدف ياب " "UGSTبا برد 40 كيلومتر و عمق جستجوي 500 متر است‌ اين در حاليست كه از لوله‌هاي پرتاب اژدر زير دريايي "كيلو" مي‌توان براي رها كردن 24 مين دريايي نيز استفاده كرد.

موشك ها
زير دريايي "كيلو" داراي پرتاب كننده‌اي براي 8 فروند موشك سطح به هواي كوچك از نوع " استرلاـ3" يا "ايگلا" است‌.

اين موشك بوسيله دفتر طراحي‌"فاكل‌"  واقع در "كالينينگراد" روسيه توليد مي‌شوند

استرلاـ3 (با نام نات SN-N-8گيملت‌) موشكي با هدايت مادون قرمز اما سنگين‌تر است كه بردي  معادل 5 كيلومتر و سرعتي معادل 65/1 برابر سرعت صوت دارد.

شناورهاي "كيلو" هندي همچنين مجهز به موشك‌هاي ضد كشتي "نوواتور" (4) 3M-54E1هستند كه از سيستم موشك روسي "كلاب اس" (Club-S) الگو برداري شده است. برد اين موشك 220 كيلومتر با سر جنگي به وزن 450 كيلوگرم است‌.

برخي گزارش هاي تائيد نشده كه توسط منابع غربي منتشر شده حاكي از مجهز بودن زير دريايي هاي  "كيلو" ايران به موشك هاي Club-Sاست‌.

سونارها
اين زيردريايي ها به يك سونار از نوع MGK-400كه امواج منعكس شده از شناورهاي دشمن را دريافت مي‌كند مجهز هستند. به اين ترتيب كه سيگنال‌هاي سونارهاي فعال دشمن را رديابي كرده و امواج ارتباطي زير دريايي را شناسايي مي‌كند.

اين سونار داراي يك سيستم كانالي دوگانه است كه باعث كاهش اشتباه در عملكرد و بهبود رديابي امواج مي شود. اين سيستم داراي يك نشانگر بسامد (فركانس‌) جهت آسان كردن شناسايي هدف و همچنين يك رادار فعال با سيستم جداسازي اهداف است‌.

پيشرانه‌
زير دريايي "كيلو" از نوع  877EKM به يك موتور ديزل الكترونيك با دو ژنراتور ديزل 1000كيلوواتي و يك موتور پيشرانه با قدرت 5 هزار و 500 اسب بخار مجهز است‌.

اين موتورها به وسيله كارخانه "الكتروسيلا" و "كلومنسكي زاوود" روسيه ساخته شده‌اند. اين شناور همچنين يك موتور كم مصرف با قدرت 190 اسب بخار و دو سيستم پيشرانه رزرو (هميشه آماده‌) با قدرت 120 اسب بخار دارد‌.

از اواخر قرن ۱۹میلادی که سطح فناوری بشر به حدی رسید که کشتی های زیردریایی کاربرد امنیتی و نظامی پیدا کردند،تا کنون که تکنولوژی قرن۲۱ زیردریایی ها را به داستان های علمی تخیلی شبیه تر کردندزمان زیادی گذشته و زیر دریایی در این مدت وسیله مبتنی بر خلاقیت ساده به یکی از وهم انگیزترین وسائل تبدیل شده است.کلاس های زیردریایی دیزل-الکتریکدر جهان را که از سالها پیش در خدمت نیروی دریایی کشورمان نیز هست معرفی می کنیم:

طراحي

زیر دریایی روسی کلاس"کیلو" به وسیله دفتر طراحی‌های دریایی روبین واقع در "سن پترزبورگ" طراحی و نخستین بار در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی وارد خدمت شد. پس از تولید اولیه، در مراحل بعدی انواع زیادی از این نوع زیر دریایی توسط روس ها تولید شد و آخرین نوع تولید شده این زیردریایی، ۸۷۷EKM و نوع ۶۳۶ است که در کارخانه کشتی‌سازی "آدمیرالتی‌" در سن پترزبورگ ساخته شدند.هدف اصلی روسها از ساخت این زیردریایی غافلگیری و شناسایی کشتی های دشمن در آبراهه ها و تنگه ها و مناطقی بود که زیردریایی های بزرگ جثه اتمی یا قادر به تردد در آن نبودند و یا به سختی در آن تردد می کردند و به همین دلیل تصمیم به ساخت زیردریایی با ابعاد کوچکتر که در عین ابعاد کوچکتر بتواند از تسلیحات دیگر زیردریایی ها نیز استفاده کند گرفتند . ( بی شک این زیردریایی با این خصوصیات بهترین گزینه برای تردد در آبهای خلیج همیشه فارس خواهد بود که دارای مناطق کم عرض و کم عمق زیادی است ). این زیردریایی ها قادر به عملیات در سکوت محض هستندو چنین پنداشته می شود که مدل بهسازی شده ان (۶۳۶) یکی از بی صداترین زیر دریایی های جهان باشد.

در حقیقت زیردریایی ۶۳۶ مدل پیشرفته و توسعه یافته ۸۷۷EKM است . این مدل دارای مشکلات زیادی بود که با رفع و بهبود انها مدل کیلو ساخته شد .مشکل اصلی طراحان در ابتدای طراحی بزرگی و در نتیجه سنگینی این زیردریایی به عنوان یک زیردریایی دیزلی بود که منجر به افزایش قدرت در موتور ان گردید .
به دنبال این افزایش قدرت ، سرعت و میزان برد زیردریایی افزایش قابل توجهی پیدا کرد . ولی با بهبود نقایص تکنیکی و ایزوله کردن کامل بدنه با اینکه قدرت موتورافزایش یافته بود صدای زیردریایی به طور قابل توجهی کاهش پیدا کرده بود . این تغییرات و اصلاحات که ابتدا در مدل ۸۷۷EKM انجام شد منجر به طراحی زیردریایی جدیدی شد که از روی طرح اولیه ۸۷۷EKM ساخته شده بود ولی بسیار پیشرفته تر و بهتر عمل می کرد.
اين زير دريايي داراي سيستم جديد آزاد سازي گاز است و بدنه خارجي آن با نوعي كاشي‌ لاستيكي ضد امواج سونار پوشانده شده تا خطر رديابي آن كاهش پيدا كند.
زير دريايي "كيلو" داراي قدرت جابجايي ۲۳۰۰ تن آب به هنگام حركت در سطح و قدرت جابجايي ۳۹۵۰ تن آب به هنگام غوطه‌وري است‌.
سرعت اين زير دريايي به هنگام حركت در سطح آب ۵/۱۸ كيلومتر، هنگام غوطه‌وري ۵/۳۱ كيلومتر در ساعت و حداكثر عمق غوطه‌وري اين زير دريايي ۳۰۰ متر ‌است‌.
برد زيردريايي مذكور ۹ هزارو ۶۵۴ كيلومتر در سطح آب (با سرعت ۱۳ كيلومتر) و ۵/۶۴۳ كيلومتر در حالت غوطه‌وري( با سرعت ۵/۵ كيلومتر) است‌.

اژدرها

زير دريايي كلاس كيلو داراي 6 لوله پرتاب اژدر 533 ميليمتري و 18 اژدر سنگين است ‌كه معمولاً 6 اژدر در لوله‌هاي پرتاب و 12 اژدر در جايگاه هاي ويژه نگهداري مي‌شوند.

يك دستگاه خودكار سريع، اژدرها را در درون لوله‌هاي پرتاب جاي مي‌دهد و زير دريايي قادر است اژدرها را بطور همزمان عليه دو هدف بكار گيرد.

اين لوله‌ها قادرند اژدرهاي هدف يابي را كه داراي سيستم سونار فعال و هدايتگر تلويزيوني هستند را شليك كنند. اين سيستم به كاربران زير دريايي امكان مي‌دهد كه به طور مستقيم، مسير اژدر را به سوي يك هدف تعيين كنند. وزن اين اژدر 1820 كيلوگرم و وزن سر جنگي آن 205 كيلوگرم است‌.

زير دريايي مذكور همچنين قادر به پرتاب اژدرهاي هدف ياب " "UGSTبا برد 40 كيلومتر و عمق جستجوي 500 متر است‌ اين در حاليست كه از لوله‌هاي پرتاب اژدر زير دريايي "كيلو" مي‌توان براي رها كردن 24 مين دريايي نيز استفاده كرد.

موشك ها

زير دريايي "كيلو" داراي پرتاب كننده‌اي براي 8 فروند موشك سطح به هواي كوچك از نوع " استرلاـ3" يا "ايگلا" است‌.
اين موشك بوسيله دفتر طراحي‌"فاكل‌" واقع در "كالينينگراد" روسيه توليد مي‌شوند.

استرلاـ3 (با نام نات SN-N-8گيملت‌) موشكي با هدايت مادون قرمز اما سنگين‌تر است كه بردي معادل 5 كيلومتر و سرعتي معادل 65/1 برابر سرعت صوت دارد.
شناورهاي "كيلو" هندي همچنين مجهز به موشك‌هاي ضد كشتي "نوواتور" (4) 3M-54E1هستند كه از سيستم موشك روسي "كلاب اس" (Club-S) الگو برداري شده است. برد اين موشك 220 كيلومتر با سر جنگي به وزن 450 كيلوگرم است‌.
برخي گزارش هاي تائيد نشده كه توسط منابع غربي منتشر شده حاكي از مجهز بودن زير دريايي هاي "كيلو" ايران به موشك هاي Club-Sاست‌.

سونارها

اين زيردريايي ها به يك سونار از نوع MGK-400كه امواج منعكس شده از شناورهاي دشمن را دريافت مي‌كند مجهز هستند. به اين ترتيب كه سيگنال‌هاي سونارهاي فعال دشمن را رديابي كرده و امواج ارتباطي زير دريايي را شناسايي مي‌كند.

اين سونار داراي يك سيستم كانالي دوگانه است كه باعث كاهش اشتباه در عملكرد و بهبود رديابي امواج مي شود. اين سيستم داراي يك نشانگر بسامد (فركانس‌) جهت آسان كردن شناسايي هدف و همچنين يك رادار فعال با سيستم جداسازي اهداف است‌.
زیردریایی کیلو از نظر شرایط رزمی جزو (ASW) ** ضد زیردریایی } و (ASuW) ** ضد سطحی } قرار میگیرد . به گفته کارشناسان نظامی این زیردریایی از بی صداترین زیردریای های دیزلی در دنیا محسوب میشود به طوری که امکان شناسایی ان برای زیر دریایی های دشمن ، تنها 4/1 یک چهارم زیردریایی های مشابه هم کلاس خود میباشد .به طور مثال اگر زیردریایی دشمن زیردریایی را در فاصله 400 متری شناسایی کند ، کیلو تا فاصله 100 متری آن مورد شناسایی قرار نخواهد گرفت . در حالیکه خود کیلو آن زیردریایی را کاملا زیر نظر دارد .
یکی از دلایل کم صدا بودن و کم شناسایی شدن این زیردریایی ترتیب خطی چیدمان اجزای سازنده زیردریایی و پوششی ضد سونار است که دور تا دور زیردریایی را پوشانده است و از انعکاس و انتشار امواج جلوگیری می کند .

پيشرانه‌

زير دريايي "كيلو" از نوع 877EKM به يك موتور ديزل الكترونيك با دو ژنراتور ديزل 1000كيلوواتي و يك موتور پيشرانه با قدرت 5 هزار و 500 اسب بخار مجهز است‌.

اين موتورها به وسيله كارخانه "الكتروسيلا" و "كلومنسكي زاوود" روسيه ساخته شده‌اند. اين شناور همچنين يك موتور كم مصرف با قدرت 190 اسب بخار و دو سيستم پيشرانه رزرو (هميشه آماده‌) با قدرت 120 اسب بخار دارد‌.

کاربران

نخستین فروند از این شناورها در سال ۱۹۸۲ میلادی وارد خدمت در نیروی دریایی شوروی سابق شد و کشتی هایی از این نوع هنوز در نیروی دریایی روسیه خدمت می کنند،به طوری که در اوایل سال ۲۰۰۰میلادی ۱۴ زیردریاییبه طور فعال و همچنین ۷ فروند بصورت ذخیره در نیروی دریایی روسیه وجود داشته است. علاوه بر این تاکنون ۲۱فروند از این نوع شناور در نیروی دریایی سایر کشورها به خدمت گرفته شده اندکه شامل کشورهای زیر می باشند:

الجزایر:۲فروند
چین:۴فروند
هندوستان:۱۰فروند
ایران:۳فروند (برخی منابع 6 فروند)/3 فروند کیلو به نامهای طارق ، یونس و نور

لهستان:۱فروند
رومانی :۱فروند

تصویر ماهواره ای از زیردریایی کیلو ایران

مشخصات

وزن
2300 تا 2325 تن در سطح آب
3076 تا 3950 تن در زیر آب
سرعت
11- 12 گره در سطح آب
17 – 25 گره در زیر آب
طول : 72.6 متر
عرض : 9.9 متر
آبخور : 6.5 متر
حداکثر عمق : 300 متر
حداکثر برد : 6000 مایل در سرعت 7 گره در زیر آب
استقامت با یک بار سوپلای : 45 روز
موتور :
دو دیزل ژنراتور هر یک به توان 1000 کیلو وات
یک موتور به قدرت 5500 تا 6800 اسب بخار
یک پروانه 7 تیغه
پرسنل : 52 نفر

تسلیحات
8 مقر استرلای 3 (SA-N-8 Gremlin) یا 8 مقر ایگلا (SA-N-10 Gimlet) Igla
6 مقر پرتابگر اژدر 533 میلیمتری شامل 18 فروند اژدر VA-111 (w: c/nucl) یا 24 مین دریایی یا موشک ضد کشتی SS-N-27 Sizzler / P-900
تجهیزات الکترونیک
سیستم سونار ACTIVE/PASSIVE
سیستم پردازش اطلاعات رزمی
سیستم ناوبری کامپیوتری
یک رادار هدف یابی MRK-50
یک سونار MGK-400 Rubikon موسوم به دندان کوسه
دو پریسکوپ

نویسنده: FSDF ׀ تاریخ: شنبه 26 مرداد 1392برچسب:,

׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

اشنایی با قایق های تندرو ایران

خلیج فارس لانه زنبورهای تندروی دریایی ایران
شناورهای تندرو دکترین عملیاتی ‌مؤثر ایران در سال های پایانی جنگ تا به امروز در عرصه دریا بوده است. این شناورها امروزه به تسلیحات پیشرفته و متنوعی مجهز شده اند.

به گزارش میلیتاری پارسی به نقل از گروه دفاع و امنیت مشرق، پس از نتایج موفق بدست آمده در عملیات کربلای۵ که در آن عراق با همه گونه آمادگی اطلاعاتی، تسلیحاتی و لجستیکی حضور داشته و ایران دو هفته قبل از آن عملیات ناموفق کربلای۴ را بدلیل ارسال اطلاعات ماهواره ای به دشمن توسط آمریکا پشت سر گذاشته بود، کشورهای پشتیبان عراق، وارد مرحله جدیدی در حمایت های خود از صدام شده و به رویایی مستقیم با ایران اقدام کردند. بیشترین نقش فعال در این مرحله را آمریکایی ها ایفا کردند بطوری که ایجاد مشکلات در مسیرهای صادرات و واردات دریایی، حمله به کشتی های ایرانی ورود به آب های سرزمینی ایران، حمله به سکوهای نفتی، انهدام ناوهای جوشن و سبلان و از همه بیشرمانه تر، ساقط کردن یک فروند هواپیمای مسافربری ایرباس با ۲۹۰ نفر انسان بیگناه از آن جمله اقدامات است.

از سه میلیون سهمیه مصوب ایران، تنها حدود ١٠٠ هزار بشکه تولید مى شد و با اینکه قیمت نفت در دنیا بالاى ٢٠ دلار بود، نفت را با قیمت ٦ دلار از ایران می خریدند و این از لحاظ عملى و روانى تأثیرات نامطلوبی بود.
بعد از عملیات کربلاى٥ حضور آمریکایى ها بسیار متفاوت تر از قبل شد. در اوایل سال ٦٦ ، تعداد ٨٥ ناو و شناور آمریکایى در جنگ با ایران عمل مى کرد در حالیکه تا پیش از این سال حدود 10 فروند بود و در این مقطع حساس مسئولیت به سپاه واگذار شد تا در این منطقه به اقدامات متقابل و دفاع دست بزند و شکل گیرى نیروى دریایى سپاه با حضور آمریکایى ها همزمان شد. در این مقطع شناورهای عراقی بسیار کم دیده می شد اما حضور ناوهای آمریکایی پرتعداد بوده و به حالت رویایی مستقیم به همراه پشتیبانی هوایی تبدیل شده بود.
با توجه به اینکه تجهیزات دریایی ایران پیش از انقلاب همگی غربی بوده و هیچ گونه ارتقاء بومی سامانه ای نداشتند، سطح توانمندی و نقاط ضعف آنها کاملاً برای دشمن شناخته شده بود. بنابراین نیاز بود تا با وسائل متفاوتی و روش بومی با دشمن مقابله می شد.
بدین ترتیب با استفاده از قایق های تندرو، در سال 66 اقدامات متقابل علیه آمریکایی ها آغاز شد. در آن زمان قایق های تندرو که شاید معروفترین آنها قایق های «عاشورا» باشند، تنها به مین های دریایی، پرتابگرهای راکت 12 تایی 107 میلیمتری با حداکثر برد 8.5 کیلومتر و تیربارهای 12.7 میلیمتری مجهز بودند و راکت انداز آر پی چی و یا موشک های دوش پرتاب سطح به هوا نیز در آنها مشاهده می شد. البته در آن دوران برای کاهش خطای شلیک، راکت ها از فاصله نزدیک به سمت کشتی های دشمن شکلیک می شدند.
در نمونه هایی از قایق های تندروی آن زمان حتی توپ بدون عقب نشینی 106 نیز نصب شده بود که از کارایی ترکیب آنها با قایق ها در عمل، اطلاع چندانی در دست نیست.

به گزارش مشرق آمریکایی ها در واکنش به این راهبرد جدید، کمی کند و با احتیاط عمل نمودند که به دلیل ناشناخته بودن ماهیت آن بود. با این رویکرد، ایران توان مقابله به مثل را بدست آورده و تا انتهای جنگ تحمیلی هر زمان که دشمن ضربه ای وارد می کرد، توان مقابله به مثل در کمتر از یک ساعت وجود داشت.
از اسفند ماه 65 تا پایان جنگ حدود 100 عملیات مقابله به مثل اجرا شد. در ابتدا به ازای هر 6 کشتی مورد تهاجم ایرانی، یک کشتی دشمن مورد تهاجم قرار می گرفت، در سال 66 این نسبت یک به یک شد و در سال 67 به ازای هر دو کشتی ایرانی به سه کشتی دشمن حمله می شد. در تمام این مدت آمریکایی ها با بیش از 80 کشتی و حدود 500 هواپیمای نظامی در منطقه، موفق به توقف این عملیات های قایق های تندرو نشدند. بدین ترتیب استفاده از قایق های تندرو به عنوان دکترین عملیاتی بسیار کارآمد،‌ مؤثر و کم‌هزینه در نبردهای دریایی مطرح و تثبیت گردید. در واقع قایق‌های تندرو به قدری موفق بودند که شکل گیری نیروی دریایی سپاه بر اساس آنها صورت گرفت و این موفقیت همچنین باعث تحول در دکترین‌ حوزه‌های مختلف شد.
ضربه زدن به ناو یک میلیارد دلاری و بالگردهای پیشرفته و انهدام چندین شناور آمریکا از نتایج این گونه عملیات های دریایی بود.
ایده قایق‌های تندرو به همراه ایمان،‌ اراده و پشتکار رزمندگان برای مقابله با ناوهای غول‌پیکر آمریکا مطرح شد و وجود خود را به آنها تحمیل کرد و باعث شد که خود آمریکایی‌ها اعتراف کنند در مقابل مقاومت رزمندگان ایرانی در دریا شکست خوردند و قایق‌های تندرو فصل جدیدی را در محاسبات دشمن ایجاد کرد.
با توجه به لزوم وجود یک نگاه جامع به حوزه هایی که مجموعه نظامی کشور به آن وارد می شود رویکرد علمی و مهندسی به قایق های تندرو نیز در دستور کار قرار گرفت.
هرچند قایق های تندرو در سایر نقاط دنیا مورد استفاده قرار می گیرد ولی آنچه در ایران اتفاق افتاده و تولید علم محسوب می‌شود، شناورهای تندرویی است که در شرایط مختلف دریا پایداری داشته و توانایی حمل و بکارگیری انواع سلاح‌ را دارند.
امروز نیز دکترین دریایی اکثر کشورهای مطرح، برگرفته از تئوری های دریایی آمریکا بوده و با توجه به سرمایه گذاری این کشور در راستای راهبردهای تعریف شده خود و پیشرفت های فناوری دریایی این کشور، با این راهبردها و تعاریف، عملاً احتمال پیروزی در رویایی دریایی با این کشور چندان بالا نخواهد بود.
کشورهای فرامنطقه ای با نگاه راهبردی عمیق خود به دریا، حتی پیش از کشف مقادیر عظیم انرژی در منطقه خاورمیانه، تسلط بر دریا و تنگه های مهم را تسلط بر کل دنیا می دانستند و پس از پایان جنگ جهانی دوم، منطقه خلیج فارس هرگز از حضور کشورهای بیگانه و گسترش فیزکی آنها در پهنه دریا خالی نبوده است. بدین ترتیب دریا، یک منطقه تقابل راهبردی بین قدرت ها بوده و گرانترین و پیشرفته ترین تسلیحات در این عرصه برای کنترل میدان های مورد نظر بکارگرفته می شود.
با توجه به شرایط جغرافیای کشور با وجود مناطق دریایی در شمال و جنوب ایران، عرصه دریا یکی از محورهای استراتژیک دفاعی ما است و از اینرو لازم است در دریا قدرتمند باشیم و توانایی نبرد پیروزمندانه را در دریا به دست آوریم.
با توجه به اینکه در عرصه نبردهای دریایی، پدیده ها حالت ایستا نداشته و نبرد دینامیک و پویا می باشد، به اندازه ارزش سامانه ها، نیروها نیز ارزش دارند به همین دلیل شناورهای تندرو به همراه نیروهای آموزش دیده بومی که با دریا بزرگ شده اند، یکی از مهمترین بخش های سیاست دفاعی-رزمی کشورمان است.
به گزارش مشرق، پس از جنگ تحمیلی، تلاش برای به خدمت گرفتن بهترین شناورهای تندروی دنیا در کنار توسعه بومی آنها و فناوری های کاربردی نظیر سلاح، ادوات ناوبری و مسیریابی و سامانه های مخابراتی امن آغاز شد و با روندی بی توقف و رو به رشد، ادامه یافت. استفاده از آخرین سامانه های الکترونیکی ساخت داخل مانند سامانه های کشف و ردیابی سیگنالی، بیسیم های دیجیتال در شناورهای تندرو و اتصال به سامانه های جامع نظارت و ردیابی اهداف از جمله این فعالیت ها می باشد که به خوبی ارزش خود را در فضای مدرن رویایی دریایی اثبات نموده است، بطوریکه در سال جاری، پس از کشف یک زیردریایی ناشناس در حوالی تنگه هرمز، قایق های تندرو به سمت محل حرکت کرده و با قرار گیری بر بالای این زیردریایی، در فرکانس کانال ارتباطی خاص آن، پیام های اعلام هویت را منتقل نمودند که با درخواست زیردریایی مبنی بر فاصله گرفتن قایق ها از محل برای به روی آب زیردریایی و برافراشتن پرچم(به جای اعلام هویت از طریق پیام) روبرو شدند و با رؤیت پرچم آمریکا و ممانعت شناروهای ایرانی، زیردریایی مجبور به فاصله گرفتن از منطقه شد.
در زمینه های تسلیحاتی، بکارگیری پایدار کننده های هیدرولیکی و سامانه کنترل آتش، شلیک مؤثرتر راکت 107 میلیمتری را از فاصله دورتر و چند کیلومتری(بیشتر از برد سامانه هایی مانند فالانکس) ممکن نموده و نصب توپ های 23 میلیمتری تک لول نیز آتش سنگین تری در مقایسه با تیربارهای 12.7 میلیمتری ایجاد می نماید.
اما در عصری که در تمام رده ها سلاح موشکی یافت می شود، موشک های کروز کوتاه برد و میانبرد دریایی با عملکرد خودکار، نصب شده بر شناورهای تندروی ایرانی، مؤثرترین سلاح آنها باشند که این قایق ها را حتی از برد توپ های کالیبر بالای ناوهای دشمن دور نگه می دارند، بعلاوه، سطح مقطع کم این قایق ها و سرعت بالای آنها ترک سریع محل شلیک و عدم فرصت کافی برای پاسخ دشمن را ممکن می سازد.
در طرح های جدیدتر، ساخت بدنه های پیشرفته ای در دستور کار قرار گرفته که با درنظر گرفتن نقاط مرزی پایداری طراحی شده و با بهره گیری از سطوح تخت به صورت مایل و استفاده از کامپوزیت های پلیمری، سطح مقطع راداری کمتری را فراهم کرده

البته برای ساخت شناورها با مواد پلیمری تلاش های زیادی از گذشته صورت گرفته است و حتی در دوران جنگ تحمیلی 15 هزار قایق با بدنه از جنس فایبرگلاس در کشور ساخته شد.
شناورهای تندروی جدید با طول بین 9 تا 20 متر، بر مبنای رسیدن به سرعت بالا، مانورپذیری بالا، تعادل و پایداری، اختفاء و استتار، استفاده از کامپوزیت در بدنه، موتور و پروانه شناورها و قدرت حمل تسلیحات مناسب طراحی می شوند.
موتورهای شناورهای تندرو عموماً بنزینی و دیزلی هستند که در زمینه پیشرانه های دیزلی، با پروژه های اجرا شده، بزودی این نوع موتور برای کاربری در شناورها، به تولید انبوه خواهد رسید.
استفاده از فناوری های نوین از جمله پوشش های نانو برای کاهش میزان اصطکاک بدنه با هوا و آب، از جمله اقدامات ارزشمند و راه های میانبر انجام شده برای ارتقاء کارایی شناورهای تندرو در کشور است.
در حال حاضر شناورهای تندروی نیروی دریایی سپاه، متوسط سرعت حدود 55 گره دریایی(نات) دارند و شناورهایی با سرعت 60 تا 70 نات هم اکنون موجود می باشند. همچنین طبق برنامه ها دستیابی به سرعت 80 تا 85 نات در آینده نزدیک در برنامه این نیرو است که قدرت دفاعی، سرعت عمل و چابکی قوای دریایی کشورمان را به طور چشمگیری افزایش خواهد داد.

ایران توانست در آفریقا به یک قایق بلیدرانر دست یابد که رکورددار سرعت در قایقهای کلاس وزنی خود است. این قایق بار یک فروند کشتی شد. بعد از حرکت، آمریکاییها خبر دار شدند و به تعقیب آن پرداختند و از سوی دیگر ناوگان ایران وارد عمل شد.

پس از نتایج به دست آمده در عملیات کربلای 5 که در آن عراق با همه گونه آمادگی اطلاعاتی، تسلیحاتی و لجستیکی حضور داشت و ایران نیز دو هفته قبل از آن عملیات ناموفق کربلای 4 را به دلیل ارسال اطلاعات ماهواره ای به دشمن (توسط آمریکا) پشت سر گذاشته بود، کشورهای پشتیبان عراق وارد مرحله جدیدی در حمایت های خود از صدام شده و به رویارویی مستقیم با ایران پرداختند.

بیشترین نقش فعال را در این مرحله آمریکایی ها ایفا کردند. به طوری که ایجاد مشکل در مسیرهای صادرات و واردات دریایی، حمله به کشتی های ایرانی، ورود به آب های سرزمینی ایران، حمله به سکوهای نفتی، انهدام ناوهای جوشن و سبلان و از همه بی شرمانه تر، ساقط کردن یک فروند هواپیمای مسافربری ایرباس با 290 نفر انسان بی گناه بخشی از آن اقدامات بوده است. بعد از عملیات کربلای 5 حضور آمریکایی ها بسیار متفاوت از قبل شد. در اوایل سال 66 ، تعداد 85 ناو و شناور آمریکایی در جنگ با ایران حضور فعال داشتند در حالی که تا پیش از این سال حدود 10 فروند فعال بود. در این مقطع حساس، مسوولیت به سپاه واگذار شد تا در این منطقه به اقدامات متقابل و دفاع دست بزند و می توان گفت شکل گیری نیروی دریایی سپاه با حضور آمریکایی ها همزمان شد.

سریعترین قایق تندروی جهان در نیروی دریای ایران (+ تصاویر) www.taknaz.ir

در آن زمان قایق های تندرو که شاید معروف ترین آن ها قایق های "عاشورا" باشند، به تنهایی به مین های دریایی، پرتابگرهای راکت 12 تایی 107 میلیمتری با حداکثر برد 5.8 کیلومتر و تیربارهای 7.12 میلیمتری مجهز بودند و راکت انداز آرپی جی و یا موشک های دوش پرتاب سطح به هوا نیز در آنها مشاهده می شد. البته در آن دوران برای کاهش خطای شلیک، راکت ها از فضا نزدیک به سمت کشتی های دشمن شلیک می شد.

از اسفندماه 65 تا پایان جنگ، حدود 100 عملیات مقابله به مثل اجرا شد. ابتدا در مقابل هر شش کشتی مورد تهاجم ایرانی، یک کشتی دشمن مورد تهاجم قرار می گرفت. در سال 66 این نسبت یک به یک شد و در سال 67 در مقابل هر دو کشتی ایرانی، به سه کشتی دشمن حمله می شد و بدین ترتیب استفاده از قایق های تندرو به عنوان دکترین عملیاتی بسیار کارآمد، موثر و کم هزینه در نبردهای دریایی مطرح و تثبیت گردید.

در واقع قایق های تندرو به قدری موفق بودند که شکل گیری نیروی دریایی سپاه بر اساس آنها صورت گرفت و این موفقیت همچنین باعث تحول در دکترین حوزه های مختلف شد. هر چند قایق های تندرو در سایر نقاط دنیا نیز مورد استفاده قرار می گیرد ولی آنچه در ایران اتفاق افتاد و تولید علم محسوب می شود، استفاده از شناورهای تندرو است که در شرایط مختلف دریا، پایداری داشته و توانایی حمل و به کارگیری انواع سلاح را دارند.

پس از جنگ تحمیلی، تلاش برای به خدمت گرفتن بهترین شناورهای تندروی دنیا در کنار توسعه بومی آنها و سایر فناوری های کاربردی نظیر سلاح، ادوات ناوبری و مسیریابی و سامانه های مخابراتی امن آغاز شد و با روندی بی توقف و رو به رشد ادامه یافت. در زمینه های تسلیحاتی، به کارگیری پایدار کننده های هیدرولیکی و سامانه کنترل آتش، باعث شلیک موثرتر راکت 107 میلیمتری از فاصله دورتر و چند کیلومتری (بیشتر از برد سامانه هایی مانند فالانکس) شده و نصب توپ های 23 میلیمتری تک لول نیز آتش سنگین تری در مقایسه با تیربارهای 7.12 میلیمتری ایجاد می نماید.

اما در عصری که در تمام رده ها سلاح موشکی یافت می شود، موشک های کروز کوتاه برد و میان برد دریایی با عملکرد خودکار، شناورهای تندروی ایرانی را حتی از برد توپ های کالیبر بالای ناوهای دشمن دور نگه می دارند. همچنین سطح مقطع کم این قایق ها و سرعت بالای آنها، ترک سریع محل شلیک و عدم فرصت کافی برای پاسخ دشمن را ممکن می سازد. در حال حاضر شناورهای تندروی نیروی دریایی سپاه از متوسط سرعت حدود 55 گره دریایی (نات) برخوردار بوده و شناورهایی با سرعت 60 تا 70 نات نیز موجود است.

فرشتگان مرگ؛ از "عاشورا" تا "بلیدرانر"

همان طور که گفته شد، ایده به کارگیری قایق های تندرو به همراه تسلیحات سبک و نیمه سنگین، از دل احتیاجات جنگ و ذهن خلاق نیروهای بومی و با اتکا به توان فنی موجود بیرون آمد. هر چند در آن زمان قایق های تندرو و فاقد تجهیزات پیشرفته ارتباطی، ناوبری و تسلیحات قابل توجه بودند، اما عملکرد موثر آنها باعث حفظ این رده از شناورهای تندروی مختلف با گستره متنوعی از تجهیزات در حال پاسداری در آب های خلیج همیشه فارس شد.

نسل جدید شناورهای تندروی سپاه که با نام "ذوالفقار" معرفی شده است، یک شناور گشت دریایی بوده و بر اساس ایده حمله سریع به کشتی های دشمن طراحی و به موشک های ضد کشتی میان برد و سامانه راداری مربوطه مجهز شده است. موشک ضد کشتی و کروز "نصر 1" با برد 35 کیلومتر پس از قرار گرفتن در خط تولید به فهرست تسلیحات این شناور تندرو اضافه شد که برد دورایستایی بهتری به این شناور در مقابله با تسلیحات ناوهای دشمن می دهد.

کارآیی مناسب، سرعت بالا، مانور سریع و دریانوردی خوب را از ویژگی های نسل جدید این شناور برشمرده اند. بدنه این شناور بر اساس استانداردهای جهانی طراحی و ساخته شده است و از پیشرفته ترین تجهیزات بومی مخابراتی، ناوبری و الکترونیکی برخوردار است. این شناور تندرو به عنوان یکی از پرتعدادترین نمونه های بعد از سال های دفاع مقدس با حداقل 3.75 متر، بردی برابر 320 مایل دریایی داشته و سه سرنشین دارد.

شمشیر سپاه در خلیج فارس

شناور بلیدرانر یکی از پرماجراترین ادواتی است که در سال های اخیر به سازمان رزم نیروهای مسلح کشور وارد شده است. این شناور در اصل به عنوان یک قایق تندروی مسابقه ای طراحی شده بود و رکورددار سرعت در قایق های کلاس وزنی خود و در واقع سریعترین آنها است و پس از این که مورد توجه فرماندهان نظامی سپاه قرار گرفته و از فروش رسمی آن به ایران ممانعت به عمل آمد، تلاش ها برای خرید آن از مسیر غیرمعمول آغاز گردید.

چهار تصویر بعدی مربوط به بلیدرانر و سراج یک هستند

در اوایل سال 1388 پس از خریداری از یک کشور اروپایی، این قایق از طریق یک واسطه در آفریقای جنوبی به کشتی حامل کالا به مقصد ایران تحویل داده شد. هر چند نیروهای امنیتی آمریکا دیر از این ماجرا مطلع شدند اما با اطلاع دادن به نیروی دریایی این کشور، موجبات تعقیب این کشتی توسط یک ناو جنگی در اقیانوس هند را فراهم نمودند.

این ناو جنگی با حرکت در فاصله نزدیک و حتی تا 500 متری، قصد ممانعت از ورود این کشتی به آب های ایران را داشت که با عزیمت یگان اسکورت نیروی دریایی سپاه و رسیدن به فاصله حدود 65 کیلومتری، مجبور به ترک منطقه شد. بدین ترتیب تحریم های یک جانبه آمریکا در این خصوص با وجود روی آوردن به نیروی نظامی بی اثر شد.

پیش از این، بلیدرانر تنها در مسابقات قایق رانی شرکت می کرد اما متخصصان صنایع دریایی کشورمان آن را به شناوری با قابلیت حمل راکت اندازهای دریایی 107 میلیمتری 11 لوله ای پایدار شده، رادار جست و جوی دریایی با برد حدود 30 کیلومتر و تیربار 7.12 میلیمتری تبدیل کردند این شناور در آینده به پرتابگرهای موشک و اژدر نیز تجهیز شده و به طور گسترده در خدمت واحدهای عملیاتی در تمام آب های جنوبی ایران قرار می گیرد. بیشینه سرعت این قایق بیشتر از 70 نات (بیش از 130 کیلومتر بر ساعت) است و نمونه تولید شده آن، سراج 1 نامیده شده است.

شناور سراج

شناور سراج 1 شناور تندروی تهاجمی راکت انداز و متناسب با مناطق آب و هوای گرمسیری است. جنس بدنه این شناور فایبرگلاس بوده و مجهز به امکانات بومی مخابراتی و ناوبری الکترونیکی است که در سرعت بالا در داخل کابین، تغیرات ارتفاعی ناشی از حرکت بر روی آب و صدای زیاد احساس نمی شود. همچنین در شرایط طوفانی دریا، سرنشینان آن شدت امواج را احساس نخواهند کرد.

این شناور در زمینه های مختلفی چون حفظ تعادل در سرعت بالا، رفتار مناسب عملیاتی در شرایط گوناگون و قدرت موتور بالا در کنار طراحی و ساخت بدنه مناسب از ویژگی های قابل توجهی برخوردار بوده و توان دریایی ایران را افزایش می دهد. بدنه شناور سراج در نوع خود کم نظیر بوده و به نیروی دریایی ایران توان بسیار بالایی را اضافه خواهد کرد.

شناور یامهدی

قایق تندروی "یامهدی" یک شناور بدون سرنشین پرسرعت، مجهز به حسگرهای مختلف و دارای سه مقر پرتاب راکت است. این شناور با بدنه کامپوزیتی دارای سطح مقطع راداری پایین بوده و می تواند به صورت کنترل از راه دور هدایت شود. "یامهدی" بر اساس یک قایق سرنشین دار دونفره گشتی ساخته شده و شناوری "اثرسطح محسوب می شود که دارای ویژگی هایی از طرح قایق های کاتاماران بوده و توان حرکت سریع در دریای مواج را دارد.

گفتنی است که شناورهای تندروی کنترل از راه دور اخیرا توسط رژیم صهیونیستی نیز در خلیج فارس به کار گرفته شده است. استفاده از شناورهایی با سامانه های پردازشگر و هوشمند و بدون سرنشین، امکان به کارگیری تسلیحات راکتی را در مناطق عملیاتی افزایش داده و خطرات نیروهای انسانی در استفاده از سلاح های کوتاه برد را به نحو چشمگیری کاهش داده است.

"یامهدی" دارای طول 11.9 متر، عرض 3.1 متر و ارتفاع 1.5 متر با آبخور 65 سانتی متری است. جرم آن 5.8 تن بوده و دارای دو موتور 660 اسب بخار است که آن را به سرعت 50 نات برابر 92.5 کیلومتر بر ساعت (25.69 متر بر ثانیه) می رساند.

نویسنده: FSDF ׀ تاریخ: شنبه 26 مرداد 1392برچسب:,

׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

اشنایی با ناو هواپیمابر روسی کوزنتسف (Kuznetsov)

ناو هواپیمابر کلاس کازنتسو که با عنوانهای دیگری مثل : پروژه ۱۱۴۳.۵ و یا کلاس اورل شناخته میشود در کارگاه کشتی سازی نیکولای در دریای سیاه در اوکراین ساخته شده است. ( توضیح: این ناو در زمان اتحاد شوروی و یکی بودن اوکراین و روسیه ساخته شده بود.) این ناو در سال ۱۹۸۵ به آب انداخته شد. دومین عضو از این کلاس واریاژ نام داشت و در سال ۱۹۸۸ به آب انداخته شد ، ولی هرگز وارد خدمت نشد. این ناو تنها ناو عملیاتی نیروی دریایی روسیه است و بر پایه ناوهای هواپیمابر آدمیرال گورشکو که در سال ۱۹۸۲ به آب انداخته شد ساخته شده است. اما کازنتسو بزرگتر است و وزن آن در حالت عملیاتی کامل ۵۸۵۰۰ تن در مقابل ۴۰۴۰۰ تن در آدمیرال گورشکو است. ناو هواپیمابر آدمیرال گرشکو بعد از سال ۱۹۸۸ دیگر عملیاتی نشد، اما در ژانویه ۲۰۰۴ هند قراردادی را برای خرید آن امضاء کرد . این شناور برنامه ارتقاء سنگینی شامل : سیستم پیشرانه جدید ، مدرن سازی تسلیحات و عرشه پروازی را برای هواپیماهای جدید گذرانده است. هند تنها هزینه ارتقاء ناو و خرید ۱۶ فروند میگ ۲۹ کا و ۸ فروند هلی کوپتر دریایی کاموف ۲۷ برای گروه رزمی ناو هواپیمابر را پرداخت کرده است. ناو هواپیمابر واریاژ که بعد از فروپاشی شوروی به صورت غیر عملیاتی به اوکراین رسید و در سال گذشته میلادی به چین فروخته شد و ظاهرا هم اکنون در حال گذراندن دوره تعمیر و رنگ آمیزی در پایگاه کشتی سازی نیروی دریایی ارتش آزادی بخش خلق چین در بندر دالیان است. چین در حال حاضر در حال مذاکره با روسیه برای خرید جنگندهای ناو نشین سوخوی ۳۳ است. اما ماموریت ناو هواپیمابر کازنتسو پشتیبانی زیردریایی های حامل موشکهای استراتژیک قاره پیما و شناورهای سطحی و هواپیماهای گشت دریایی حامل موشک در ناوگان روسیه است.

هواگردها:

مساحت عرشه پروازی این ناو در حدود ۱۴۷۰۰ متر مربع است و عمل پرواز هواپیما با کمک یک سکوی پرتاب اسکی شکل با زاویه ۱۲ درجه که در جلوی ناو تعبیه شده انجام می شود. عرشه پروازی این ناو نیز با کابلهای نگهدارنده مجهز شده است. دو آسانسور در سمت راست ناو نیز هواپیماها را از آشیانه به عرشه و بالعکس منتقل میکند. این ناو توانایی حمل ۱۶ فروند هواپیمای یاک ۴۱ ام و ۱۲ هواپیمای بال ثابت سوخوی ۲۷ کا را دارد. ناوگان بالگردی این ناو شامل : ۴ فروند کاموف ۲۷ ال دی ، ۱۸ فروند کاموف۲۷ پی ال او و ۲ فروند کاموف ۲۷ اس است.

موشکها:

این ناو با سیستم موشکی گرانیت با ۱۲ پرتاب گر موشک مجهز شده است. موشک گرانیت با کد ناتوی اس اس ان ۱۹ دارای بردی بین ۴۰۰ بین ۵۵۰ کیلومتر و سرعتی بین ۱.۵ تا ۲.۵ ماخ دارد.این موشک توانایی حمل سرجنگی متعارف به وزن ۷۵۰ یا ۱۰۰۰ کیلوگرم و یا سر جنگی اتمی ۲۰۰ یا ۳۵۰ کیلوتنی را دارد. سیستم موشکی دفاع هوایی کلینوک با ۲۴ پرتاب گر عمودی و ۱۹۲ موشک از ناو در برابر موشکهای ضد کشتی ، هواپیماها و شناورهای سطحی دفاع میکند. این سیستم دارای یک رادار فاز آرایه به همراه سیستم چند حالته الکترونیکی و قابلیت شلیک یک موشک در هر ۳ ثانیه دارد. این سیستم قابلیت درگیری همزمان با ۴ هدف در ناحیه ای با زاویه ۶۰*۶۰ درجه را دارد. برد این سیستم بین ۱۲ تا ۱۵ کیلومتر است. سیستم توپ / موشک کاشتان که به وسیله شرکت تولاما شراود در شهر تولا ساخته شده است و وظیفه دفاع از ناو در برابر تسلیحات هدایت دقیق، موشکهای ضد کشتی، ضد رادار،هواپیما و اهداف کوچک دریایی را بر عهده دارد. هشت سیستم کاشتان در این ناو نصب شده است که هر سیستم شامل پرتاب گرهای موشکی ، دو توپ ۳۰ میلی متری و مسیر یابی اپتیکی و رادار است. برد موشک هدایت راداری این سیستم بین ۱.۵ تا ۸ کیلومتر است. توپها نیز توانایی شلیک ۱۰۰۰ گلوله در دقیقه ودارای بردی بین ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ متر است. شش توپ دفاع هوایی آ کا ۶۳۰ مدل آدی نیز در این ناو نصب شده است.

جنگ ضد زیردریایی:

این ناو با سیستم ضد زیردریایی اوداو_۱ با ۶۰ راکت ضد زیر دریایی مجهز شده است. این سیستم توسط معاونت تحقیقات و ساخت اسپلاو در مسکو ساخته شده است و با منحرف و نابود کردن اژدرها از ناو دفاع می کند. این سیستم توانایی دفاع از ناو در برابر زیردریایی ها و سایر وسایل زیر آبی را نیز دارد. این سیستم دارای ۱۰ لوله است و توانایی شلیک انواع مهمات را دارد.۱) خمپارهای انفجاری زیر آبی مدل ۱۱۱ جی اس جی ۲) مینهای پرتابی مدل ۱۱۱ اس زد ۳) پرتابه های گول زننده مدل ۱۱۱ اس او. برد این سیستم در حدود ۳۰۰۰ متر و عمق درگیری آن با زیردریایی ها در حدود ۶۰۰ متر است.

حسگرها:

رادارهای ناو شامل یک رادار هدف یابی اهداف هوایی و سطحی در باند ائی و دی، یک رادار جستجوی سطحی باند اف ، رادار کنترل پرواز باند جی و اچ ، رادار مسیر یاب باند آی و ۴ رادار کنترل آتش باند کا برای سیستم دفاع هوایی توپ و موشک کاشتان است. سیستم سونار جستجو و حمله که در بدنه ناو قرار دارد و در فرکانسهای پایین و متوسط عمل می کند و قادر به کشف اژدرها و زیردریایی ها است. هلی کوپتر های ضد زیردریایی نیز با رادار جستجوی سطحی، سیستم سونار آویخته از هلی کوپتر، بوم صوتی ضد زیردریایی و سیستمهای کشف هدف امواج مغناطیسی مجهز شده اند.

پیشرانه:

این ناو از سیستم پیشرانه غیر اتمی استفاده میکند و دارای ۸ دیگ بخار و ۴ توربین بخار است که هر کدام نیرویی برابر با ۵۰۰۰۰ اسب بخار تولید می کنند و ۴ محور انتقال نیرو و ۴ پروانه ثابت شده ناو به میله ها را به حرکت در می آورد. بیشترین سرعت این ناو در حدود در حدود ۲۹ گره و برد ناو با بیشترین سرعت ۳۸۰۰ مایل است. این ناو با سرعت ۱۸ گره دارای بردی در حدود ۸۵۰۰ مایل است.

مشخصات کلی

وزن خالی : ۴۳ هزار تن
وزن استاندارد : ۵۵ هزار تن
وزن در حالت کاملا پر : ۶۷۵۰۰ تن
ابخور در حالت خالی : ۸.۰۵ متر
ابخور در حالت استاندارد : ۸.۹۷ متر
ابخور در حالت کاملا پر : ۱۰.۴ متر
ابعاد کشتی :
طول : ۳۰۶.۴۵ متر
پهنا : ۷۳ متر
ارتفاع بلندترین نقطه : ۶۴ متر

موتور :

۸ دیگ بخار که با سوخت مازوت کار می کنند و متصل به ۴ توربین گازی هستند مجموعا به قدرت ۲۰۰هزار اسب بخار

سوخت :

۹۹۱۸.۵ تن سوخت کشتی
۲۹۳ تن سوخت دیزل برای ژنراتورها
۲۵۰۰ تن سوخت هواپیما و هلیکوپتر
حداکثر سرعت : ۲۹ گره
برد برحسب سرعت:
۳۸۵۰ مایل در سرعت ۲۹ گره
۷۶۸۰ مایل در سرعت ۱۸ گره
۸۴۱۷ مایل در ۱۴ گره
استقامت بدون سوپلای : ۴۵ روز
پرسنل : ۱۹۸۰ نفر
تعداد اتاقها : ۳۸۵۷ اتاق

هواپیماها

۲۰ فروند فلانکر (Su-۲۷K Flanker D ) به علاوه ۴ فروند Su-۲۵ UTG یا ۱۶ فروند هواپیمای Yak-۴۱M و ۱۲ فروند سوخوی Su-۲۷K فلانکر به همراه ۴ فروند هلیکوپتر KA-۲۷LD۳۲ و ۱۸ فروند KA-۲۷PLO و ۲ فروند KA-۲۷S

تسلیحات نصب بر روی ناو

۱۲ لانچر موشک SS-N-۱۹ گرانیت با برد ۴۲۰ کیلومتر
۲۴ لانچر موشک انداز SA Klinok ADAM system با ۱۹۲ موشک و برد ۱۵ کیلومتر و سرعت ۱ موشک در هر ۳ ثانیه
سیستم ضد هوایی (Gun/Missile ) Kashstan با ۲۵۶ موشک ضد هوایی و ۴۸۰۰۰ فشنگ
۸ سیستم ضد موشک و ضد هوایی ( گتلین ) ۶ لول AK-۶۳۰ gattl. AA ( ۳۰ میلیمتر با سرعت ۶۰۰۰ گلوله بر دقیقه و ۲۴۰۰۰ فشنگ )
راکت انداز UDAV-۱ با ۶۰ راکت و ۳۰۰۰ متر برد .
سیستمهای الکترونیک
رادار سطحی و هوایی
رادار جستجوی ارتفاع پست
رادار کنترل پرواز
رادار ناوبری
۴ رادار برای کنترل اتش سیستم ضد هوایی kashtan

سونارها :

سونار با فرکانس باند متوسط و پایین
سونار ابهای عمیق ( فرو برنده در اب )
اشکار سازنده اشیا نامتعارف در زیر اب ( زیردریاییهای پنهانکار )
تجهیزات کنترل هوایی :
مرکز هدایت و کنترل هواپیماها
مرکز پردازش داده های هوایی
سیستمهای هدایت ماهواره ای

رادارهای ناوبری و سطحی و هوایی Mars-Passat, MR-۱۷۵ Fregat-MA و MR-۳۵۰ Podkat و Vaigach

نویسنده: FSDF ׀ تاریخ: شنبه 26 مرداد 1392برچسب:,

׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

یواس‌اس اینترپرایز (سی‌وی‌ان-۶۵)

یواس‌اس اینترپرایز (سی‌وی‌ان-۶۵)
یواس‌اس اینترپرایز (سی‌وی‌ان-۶۵) در حال رفتن به سمت اقیانوس اطلس
اطلاعات کلی
برگرفته از نام	ناو یو اس اس اینتر پرایز
نوع کشتی	ناو هواپیمابر
کلاس	اینتر پرایز
کشور سازنده	ایالات متحده امریکا
ساخت کارخانه	نیو پرت نیوز شیپ بیلدینگ اند درای داک کمپانی
تاریخ به آب اندازی	۴۲ سپتامبر ۱۹۶۰
ورود به ناوگان	۲۵ نوامبر ۱۹۶۱
مشخصات
طول کشتی	۱٬۱۲۳ پا (۳۴۲ متر)
پهنای بدنه	۱۳۲٫۸ پا (۴۰٫۵ متر) ۲۵۷٫۲ پا (۷۸٫۴ متر)
ارتفاع ستون	۳۹ پا (۱۲ متر)
بارگیری استاندارد	۹۴,۷۸۱ تن
ضخامت زره دور کشتی	-
ضخامت زره عرشه کشتی	-
زره برج جنگ‌افزار	-
سرعت	۳۳٫۶ گره دریایی
جنگ‌افزارها
توپخانه	۴ توپ قدرتمند بخار
جنگ الکترونیک	AN/SLQ-32 Mark 36 SRBOC

یواس‌اس اینترپرایز (سی‌وی‌ان-۶۵) اولین ناو هواپیمابر اتمی جهان است و با نام مستعار "بیگ‌ای" شناخته می‌شود. این رزم‌ناو بلندترین از نوع خود می‌باشد. این ناو هم اکنون پس از ۵۱ سال خدمت در ارتش آمریکا بازنشسته‌شده‌است. دلیل این موضوع پایان عمر رآکتور هسته‌ای آن و هزینه بالای نگهداری آن است. اینترپرایز بزرگترین ناو هواپیمابر جهان است که با سوخت هسته‌ای کار می‌کند. طول این شناور ۳۴۲ متر است و در سال ۱۹۵۲ با هزینه ۴۵۱ میلیون دلار ساخته شد. حدود ۴۶۰۰ نفر از جمله ۲۵۰ خلبان در این شناور جنگی مستقر هستند.

قوای پیش‌برنده این ناو هواپیمابر را هشت رآکتور اتمی وستینگ‌هاوس تامین می‌کند و حداکثر سرعت آن ۶۲ کیلومتر بر ساعت می باشد.
اینترپرایز در بسیاری از جنگ‌ها از جمله جنگ آمریکا علیه عراق در سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۳ مشارکت داشت.
این ناو به وزن ۸۵ هزار تن به همراه شناورهای نظامی همراهش در میان تدابیر شدید امنیتی روز ۱۶ فروردین ۱۳۹۱ از کانال سوئز به مقصد خلیج فارس عبور کرد. و در ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۱ از خلیج فارس خارج شد
درخواست‌هایی برای تبدیل این ناوجنگی به موزه مطرح شده بود اما بعد از محاسبه هزینه نگداری از رآکتور هسته‌ای آن، این اقدام غیر ممکن ارزیابی شد. سرانجام ناو یو اس اس اینترپرایز روز شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۱ به خدمت قابل توجه 51 ساله خود در نیروی دریایی آمریکا در قالب مراسم تشریفاتی که در ایستگاه نیروی دریایی نورفولک در ایالت ویرجینیا برگزار شد، پایان بخشید

ناو هواپیمابر USS Enterprise اولین ناو هواپیمابر اتمی دنیا محسوب می‌شود که پیشران آن از تعداد هشت راکتور اتمی و تعداد 4 محور شفت تشکیل شده‌است و هر راکتور متصل به دو محور شفت است.

استفاده از پیشران اتمی تحولی در ناوهای هواپیمابر بوجود آورد و باعث شد تا استفاده از ناوهای هواپیمابر راحتتر شود برد این ناوها افزایش یابد و یا سایر مزیت‌ها و ویژگی‌هایی را بوجود آورد که این خصوصیات هم‌اکنون نیز در ناوهای هواپیمابر کلاس Nimitz دیده‌می‌شوند. ساخت ناو در سال 1958 و در کارخانه‌ی کشتی‌سازی Newport News آغاز شد و در 24 سپتامبر 1960 به آب انداخته شد. Enterprise در 25 نوامبر 1962 و با فرماندهی کاپیتان Vincent P. DePoix رسما وارد خدمت شد. بعدها بروزرسانی‌های متعددی بر روی ناو انجام گرفت.

نام این ناو از یکی از شناورهای مورد استفاده در جنگ جهانی دوم گرفته شده‌است. این ناو بزرگترین شناور نیروی دریایی ایالات متحده است که 342 متر طول دارد و وزن جابجایی آن 89900 تن است. تنها شناورهای تقریبا هم اندازه با این ناو، ناوهای هواپیمابر کلاس Nimitz می‌باشند. این ناو یکی از قدیمیترین شناورهای حال حاضر ایالات متحده محسوب می‌شود که به گفته‌ی مقامات ایالات متحده بین سال‌های 2012 تا 2014 از رده خارج خواهد شد. پورت خانگی این ناو پورت Norfolk واقع در ویرجینیاست و افسر فرمانده آن در حال حاضر کاپیتان Ronald Horton است.

TaskForce_One

ناو USS Enterprise طلایه دار ناوهای هواپیمابر اتمی دنیا محسوب می‌شود. پیشران ناو قادر است سرعت این غول بزرگ را به 35 گره برساند و نیروی محرکه ناو را برای مدت 5 سال تامین کند که این مقدار انرژی برای 20 بار چرخیدن به دور کره زمین به همراه 100 هواپیما کافی است.

رادارهای آرایه‌ی فازی نصب شده در این ناو قدرت راداری مناسبی را برای آن بوجود آورد. بعدها از این سیستم راداری در شناورهای مجهز به سیستم AEGIS و تعداد زیادی از شناورهای نظامی دیگر استفاده شد. طی سالیان گذشته بروزرسانی‌های متعددی بر روی ماشینری، هواپیماها، سیستم‌های الکترونیکی، تسلیحات و راکتورهای (تجدید سوخت) ناو صورت گرفته است.

Enterprise_Cruising

ورود این ناو به ناوگان سطحی ایالات متحده قدرت هوایی نیروی دریایی ایالات متحده را افزایش داد و باعث ایجاد جهشی در تکنولوژی ساخت ناوهای هواپیمابر شد، جهشی در حال حاضر منجر به ساخت ناوهواپیمابر CVN-78 شده‌است. Enterprise احتمالا در سال 1914 یعنی بعد از 54 سال خدمت از ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده خارج خواهدشد؛ به همین علت به این ناو لقب "دختر پیر دریاها" داده‌شده است.

با توجه به به اینکه دختر پیر مدت زیادی در ناوگان ایالات متحده مشغول به خدمت بوده‌است در ماموریت‌های مختلفی شرکت داشته که در اینجا به دو مورد اشاره خواهیم کرد.

جنگنده های اف-14 روی عرشه ناو هواپیمابر اینترپرایز

بحران کوبا
ناو USS Enterprise مدتی پس از وارد به خدمت شدن در اولین ماموریت مهم خود به کارگرفته شد. در آن زمان هواپیماهای جاسوسی U-2 ایالات متحده موفق به کشف یک سایت موشکی مربوط به شوروی واقع در خاک کوبا و در فاصله‌ی 140 کیلومتری از بندر کالیفرنیا شدند. این سایت موشکی خطری جدی برای ایالات متحده بوجود می‌آورد و مقامات آمریکایی به شدت نسبت به این موضوع واکنش نشان دادند که از جمله‌ی این واکنش‌ها می‌توان به انتقال تعداد زیادی از واحدهای نظامی این کشور به بندر کالیفرنیا اشاره کرد.

پرزیدنت Kennedy دستور انتقال واحدهای هوایی و دریایی به منطقه را صادر کرد و از مقامات شوروی خواست تا پروژه‌ی ساخت سایت موشکی در خاک کوبا را متوقف کنند. بحران پیچیده‌تر شد ناو USS Enterprise جهت کمک به ناوهای هواپیمابر USS Independence, USS Essex و USS Randolph به منطقه اعزام شد. بحران روز به روز پیچیده تر می‌شد در 24 اکتبر احتمال وقوع جنگ به شدت افزایش یافته‌بود به همین علت سری دوم از واحدهای نظامی ایالات متحده جهت ایجاد فشار بیشتر و تنگ‌تر کردن محاصره‌ی کوبا به منطقه اعزام شدند. اما چهار روز بعد یعنی 28 اکتبر پس از انجام مذکراتی پنهانی بحران خاتمه یافت.

ناو هواپیما بر اینترپرایز در کنار ناو هواپیمابر فرانسوی شارل دوگل

حادثه‌ی سال 1969
در ژانویه‌ی 1968، USS Pueblo توسط قایق‌های گشتی کره‌ی شمالی به اسارت درآمد و باعث ایجاد یک بحران بین‌المللی گشت. مقامات نیروی دریایی ایالات متحده تصمیم گرفتند Enterprise را به منطقه اعزام کنند. صبح روز 14 ژوئن 1969 در حالی که یکی از هواپیماهای F-4 Phantom در حین بلند شدن بود گرمای حاصل از موتور به طور ناخواسته باعث گرم شدن یکی از راکت‌های MK-32 Zuni و انفجار آن شد. این انفجار باعث ایجاد آتش سوزی و انفجارهای پی‌در‌پی دیگر شد. آتش بلافاصله مهار شد اما در این حادثه 27 نفر کشته و 314 نفر مجروح شدند، تعداد 15 فروند هواپیما از بین رفتند و عرشه‌ی ناو دچار آسیب جدی شد. به همین علت ناو جهت انجام تعمیرات به Pearl Harbor واقع در هاوایی منتقل شد. تعمیرات در مارس 1969 به پایان رسید.

USS_Enterprise_28CVN-6529_burning2C_stern_view

خصوصیات
سفارش ساخت: 15 نوامبر 1957
شرکت سازنده: شرکت کشتی‌سازی Newport News
قیمت: 451.3 میلیون دلار
شروع ساخت: 4 فوریه 1958
تاریخ به آب انداختن: 24 سپتامبر 1960
تاریخ ورود به خدمت:‌ 25 نوامبر 1961
خروج از خدمت: 2013 تا 2015 (احتمالی)
رده‌بندی: CVN-65
پورت خانگی: NS Norfolk
وضعیت کنونی: فعال
وزن جابجایی (فول): 93500 تن
طول: 342 متر
عرض: 40.5 متر
آبخور: 12 متر
سرعت: بیش از 30 گره (بیش از 58 کیلومتر بر ساعت)
برد عملیاتی: نامحدود

خدمه :
خدمه‌ی ناوبری: 3000 نفر
150 افسر، 150 مهندس و 2700 دریانورد
خدمه‌ی هوایی: 1800 نفر
250 خلبان و 1550 پرسنل پشتیبان

حسگرها:
رادار کاوش هوایی سه بعدی AN/SPS-48
رادار کاوش هوایی دو بعدی AN/SPS-49
سیستم جنگ الکترونیک و فریب تسلیحات ""Decoy : سیستم جنگ الکترونیک AN/SLQ-32 و لانچرهای Mark 36 SRBOC

تسلیحات:
دو دسته لانچر هشت تایی موشک‌های NATO Sea Sparrow
چهار توپ 20 میلیمتری فالانکس
دو لانچر RIM-116
(منابع مختلف تسلیحات متفاوتی را ذکر کرده‌اند.)
ظرفیت حمل هواپیما: بیش از 90 فروند

شعار:
Ready on Arrival;
The First, the Finest;
Eight Reactors, None Faster

نکات:
طراحی ناو توسط 915 مهندس انجام شده و تعداد 16100 نقشه فنی رسم شده است. 1006 کیلومتر کابل الکتریکی و 60 کیلومتر لوله‌ی تهویه در ناو بکارفته‌است.

نویسنده: FSDF ׀ تاریخ: شنبه 26 مرداد 1392برچسب:,

׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

رزمناو هود

هود

اطلاعات کلی
نوع کشتی	رزمناو
ساخت کارخانه	شرکت John Brown & Company
تاریخ به آب اندازی	۱۹۱۶
ورود به ناوگان	۲۲ آگوست ۱۹۱۸
مشخصات
طول کشتی	۲۶۲٫۳ متر
پهنای بدنه	۳۱٫۸ متر
سرعت	۳۰٫۱ گره دریایی
جنگ‌افزارها
سرنوشت
تاریخ و محل غرق شدن	۱۹۴۱

رزمناو هود آخرین رزمناوی بود که برای نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا ساخته شد و از نمادهای قدرت این نیرو در ابتدای جنگ جهانی دوم به شمار می‌رفت. این رزمناو به نام ساموئل هود دریادار قرن هجدهم نامگذاری شده بود و سفارش تولید آن به عنوان یکی از چهار رزمناو کلاس آدمیرال در سال ۱۹۱۶ داده شد. پس از نبرد دریایی عظیم جوتلند بازنگری کلی در طرح آن به عمل آمد و تنها کشتی کلاس آدمیرال بود که ساخت آن تکمیل شد. هود در سال ۱۹۲۰ ماموریت نظامی خود را در نیروی دریایی بریتانیا اغاز کرد و قبل از این که در سال ۱۹۴۱ توسط نبردناو بیسمارک غرق شود، دو دهه در ارتش بریتانیای کبیر خدمت کرده بود.

نبرد نابودی

بیسمارك،رزمناو هود,جواهر بریتانیا را غرق‌كرد

67 سال پیش در روز 24 مه سال 1941 ، رزمناو آلمانی بیسمارك در یك نبرد دریایی شدید رزمناو هود كه جواهر نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا محسوب می شد را غرق كرد. در سال 1916 در بحبوحه جنگ جهانی اول ، نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا تصمیم گرفت نسل جدیدی از رزمناوها را تولید كند.

به این ترتیب طرح ساخت رزمناو 36000 تنی هود مورد توجه قرار گرفت.

ساخت رزمناو هود در اواخر سال 1916 آغاز شد و این رزمناو كه بزرگترین رزمناو جهان بود در سال 1920 میلادی به آب انداخته شد.

اما با توجه به پایان یافتن جنگ جهانی اول رزمناو هود در هیچ عملیات جنگی شركت نكرد. تا این كه جنگ جهانی دوم آغاز شد و شعله های آن اروپا و اقیانوس ها را در برگرفت.

رزمناو هود از یك قدرت آتش فوق العاده شامل 8 توپ 380 میلی متری ، 12 توپ 140 میلی متری ، چهار توپ 120 میلی متری و چهار توپ 102 میلی متری برخوردار بود. رزمناو هود حتی مجهز به توپ های دفاع ضد هوایی نیز بود.
با شروع جنگ جهانی دوم ، رزمناو هود در دریای مدیترانه و سپس در اقیانوس اطلس به عملیات جنگی پرداخت.

در روز 24 مه سال 1941 در شمال اقیانوس اطلس رزمناو هود كه توسط رزمناو پرنس اف ولز همراهی می شد با رزمناو غول پیكر بیسمارك آلمان و رزمناو اسكورت آن به نام پرنس اوژن درگیر یك نبرد شدید دریایی شد.

در این نبرد رزمناو هود با 1400 سرنشین توسط رزمناو بیسمارك غرق شد و رزمناو پرنس اف ولز به شدت آسیب دید.

به این ترتیب در روز 24 مه سال 1941 رزمناو هود ، جواهر نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا توسط رزمناو بیسمارك غرق شد و در اعماق آبهای اقیانوس اطلس شمالی به پایان عمر خود رسید.

نویسنده: FSDF ׀ تاریخ: شنبه 26 مرداد 1392برچسب:,

׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

اطلاعات کلی
نوع کشتی	بومی: ناوشکن بین‌المللی و ناتو: ناوچه یا ناوچه سبک
کلاس	کلاس موج
کشور سازنده	ایران
ساخت کارخانه	کارخانجات نداجا و در بخش خصوصی
ورود به ناوگان	۳۰/۱۱/۱۳۸۸
مشخصات
طول کشتی	۹۴ متر
پهنای بدنه	۱۱ متر
نوع موتور	نامشخص، برآورد شده: دو موتور هر یک با توان ۱۰۰۰۰ اسب بخار چهار ژنراتور دیزل ۵۵۰ کیلوواتی
تعداد خدمه	۱۴۰ نفر
سرعت	۳۰ گره دریایی (۵۶ کیلومتربرساعت)
برد عملیاتی	۳۰۰۰ مایل دریایی (بیش از ۵۵۰۰ کیلومتر)
جنگ‌افزارها
توپخانه	۲× اژدر سه‌گانه سبک ۵۳۳ میلی‌متری ۱ × توپ ۷۶ میلی‌متری فجر 27 ۲× توپ ۲۰ یا ۲۵ میلی‌متری
سیستم موشکی	۴ × موشک سطح‌به‌سطح سی-۸۰۲ یا سی-۸۰۳ یا کرم ابریشم (سی‌اس‌اس-سی-۳)
رادار	مجهز به رادار و تجهیزات الکترونیکی نوین
توپخانه ضدهوایی	۱× توپ ضدهوایی فاتح ۴۰ میلی‌متری
موشک دفاع هوایی	۴× موشک سطح‌به‌هوای فجر
هواگردهای قابل حمل	۱× بالگرد ضد زیردریایی بل ۲۱۲ یا اس‌اچ۳-سی کینگ

ناوچه جماران{ نخستین نمونه از کشتی‌های جنگی کلاس موج ساخت ایران است که به موشک‌های هدایت شونده دریابه‌دریا و دریابه‌هوا، اژدرانداز،توپ پدافندی ، ابزار ناوبری الکترونیکی نوین و امکانات جنگ الکترونیک مجهز است. این کشتی با طول ۹۴ متر، ظرفیت ۱۴۲۰ تُن و سرعت ۳۰ گره دریایی (۵۶ کیلومتر بر ساعت)، توانایی حمل ۱۴۰ملوان و حمل بالگرد و سوخت‌گیری آن‌ها را نیز دارد. به‌گفته رسانه‌های ایرانی، این کشتی در ایران با بکارگیری قطعات داخلی و خارجی و همکاری ۱۲۰ دانشگاه ایرانی طراحی و ساخته شده‌است. موتور این کشتی ساخت فرانسه است، اما به دلیل تحویل داده‌نشدن کامل گیربکس، شفت و پروانه طبق قرارداد، این قطعات از جمله شفت ۱۲ متری آن با وجود دشواری توسط متخصصین ایرانی ساخته شده‌است.

رسانه‌های دولتی و مقامات ایرانی از جماران و دیگر شناورهای کلاس موج تحت عنوان ناوشکن و گاهی رزم ناو یاد می‌کنند، اما در منابع نظامی این کشتی با عنوان «ناوچه (ناوچه سبک) جماران» نامیده می‌شود چراکه بر اساس سیستم طبقه‌بندی تمامی ارتش‌های دیگر دنیا چنین شناورهایی ناوچه سبک محسوب می‌شوند. هرچند قاعدهٔ دقیقی در این زمینه وجود ندارد اما به طور معمول یک ناوچه وزنی در حدود ۵ هزار تن و یک ناوشکن وزنی بیش از ۷۵۰۰ تا ۱۰۰۰۰ تن دارد. (برای مثال جدیدترین ناوشکن‌های آمریکایی با عنوان دی‌دی‌جی-۱۰۰۰ حدود ۱۴ هزار تن را جابجا می‌کنند.) در حالی‌که ناوچه‌های موج با بارگیری ۱٬۴۲۰ تن در پایین‌ترین سطح تناژ ناوچه ها قرار می‌گیرند. و ناخدا امیر رستگاری از فرماندهان نیروی دریایی ایران با وجود توصیف این کشتی با عنوان ناوشکن به این نکته اشاره کرده که جماران بایستی به عنوان یک ناوچه طبقه‌بندی شود.}

1-نقل شده توسط ویکیپدیا

متخصصان ارتش و وزارت دفاع موفق شدند ناوشکن رزمي جماران يكي از پيشرفته ترين ناوشكن هاي در نوع خود را طراحي و عملياتي نمايند. اين رويداد بزرگ دفاعي در حالي صورت گرفت كه رزمناو رژیم صهیونیستی در صبح همان روز وارد آبهاي خلیج فارس شده بود. ورود جماران به خليج فارس ، موجب وحشت ناوگان دريايي ايالات متحده و بالاخص ر‍ژيم صهيونيستي شد.

جماران مجهز به موشكهاي ضد كشتي، سطح به هوا و نيز انواع اژدر و توپهاي دريايي از جمله فجر 27 به عنوان مدرن‌ترين توپ دريايي جهان است.
ناوشكن جماران 94 متر طول و قريب 1500 تن وزن دارد و يك رادار پيشرفته نيز براي انجام هر چه بهتر ماموريتها، روي آن نصب شده است. اين ناوشكن مي تواند با سرعت 30 گره دريايي حركت كرده و 120 تا 140 پرسنل و خدمه نيز در آن فعاليت خواهند كرد.
به گفته مسئولان اين پروژه مهم دريايي، جماران از حدود يك ميليون و 400 هزار قطعه، سامانه و مجموعه تشكيل شده است.
اين ناوشكن به عنوان نخستین ناوشکن ایرانی با اتکا به توان دانشمندان داخلی و بدون استفاده از کمک فکری و ابزار خارجی ساخته شده است.
به گفته فرمانده نيروي دريايي ارتش ج.ا.ا سامانه‌ها و فناوري‌هاي متعدد اطلاعاتي، جنگ الكترونيك، ضد الكترونيك، راداري، موشكي، اژدر زير سطح و سونار در طبقات مختلف اين ناوشكن قرار گرفته است.

جماران علاوه بر قدرت حمل بالگرد، توانايي به‌كارگيري در جنگ‌هاي الكترونيكي را نيز خواهد داشت.كارشناسان نظامي معتقدند ، جماران، با قابليتهاي ويژه خود توانایی مقابله با تهاجمات هسته‌ای و میکروبی را نیز دارد.

ناوشکن هلي كوپتر بر جماران نسبت به بسیاری از ناوشکن‌های جهان از جمله ناوشکن‌های کلاس “واستر ” پیشرفته‌تر است.و اين ادعا به دليل تجميع قابليتهاي منحصر به فرد ي از جمله ،سامانه‌های پردازش راداری، رادارهای تاکتیکی سطحی، زیر سطحی و هوایی، قدرت بالای کنترل آتش، و نيز تجهيز به انواع سامانه‌های اژدرافکن و توپ‌های دریایی و حمل بالگرد و کمک به سوخت‌رسانی بالگردها، در مقابل تهاجم‌های هسته‌ای و میکروبی مي باشد.

در ساخت این ناو شکن، بیش از 120 مرکز تحقیقاتی و دانشگاهی مشارکت داشته اند

اين دستاورد بزرگ در مراسم ويژه‌اي با فرمان حضرت آيت‌الله خامنه‌اي، فرمانده معظم كل قوا، رسماً به ناوگان دريايي ارتش ملحق شد.

مشخصات :

نوع جنگ افزار : ناوشكن DESTROYER

نام جنگ افزار : جماران

قابليت : هلي كوپتر بر و حامل موشك

تسليحات : يك قبضه توپ دريايي فجر ۲۷ - ا‍ژدر زيرسطحي حوت- قايقهاي هجومي تندرو... موشكهاي كروز كوثر - سي ۸۰۳ و...

طول : 94 متر

عرض :۱۲ متر

ارتفاع از سطح آب : ۷ متر

وزن : 1500 تن

2-نقل شده توسط سایت های ایران

نویسنده: FSDF ׀ تاریخ: شنبه 26 مرداد 1392برچسب:,

׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

آشنایی با ناوشکن جماران 2

خبرگزاری فارس: ناوشکن پیشرفته «جماران2» در دریای خزر به آب انداخته شد

ناوشکن جماران 2 پس از حدود 6 سال کار و تلاش مضاعف متخصصان صنعت دفاعی در صنایع شهید تمجیدی وزارت دفاع، با حضور محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور کشورمان، سردار سرلشکر سیدحسن فیروزآبادی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، سردار احمد وحیدی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، دریادار حبیب‌الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش و جمعی از فرماندهان و مسئولین کشور به آب انداخته شد.

ناوشکن جماران 2 در دریای خزر از حریم آبهای جمهوری اسلامی ایران حفاظت می‌کند تا بزرگترین دریاچه جهان زیر پای نگهبان دریایی ایران برای حفاظت از سهم 20 درصدی خود باشد.

خط تولید ناوشکن جماران 2 در اواخر سال 85 در صنایع دریایی شهید تمجیدی شهرستان انزلی با نام موج2 افتتاح شده بود.

ناوشکن 1420 تنی موج 2 با قدرت موتور 20000 اسب بخار و سرعت 30 گره دریایی قابلیت حمل بالگرد، انواع موشک‌های سطح به سطح و سطح به هوا، توپ‌های پیشرفته، توپ ضد هوایی، سیستم اژدر افکن و مجهز به سیستم جنگ الکترونیک است.

با توجه به نصب رادارهای پیشرفته آرایه فازی در ناوشکن جماران، قطعا ناوشکن جماران2 نیز دارای این نوع رادارها و یا نمونه هایی پیشرفته تر برای پوشش هرچه بهتر منطقه خواهد بود.

سردار احمد وحیدی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح نیز با اشاره به ساخت این ناوشکن اعلام کرده بود: در حال حاضر با استفاده از فناوری‌های مهم و پیشرفته شناورهایی مانند موج را می‌سازیم و شناور جماران 2 نیز با تسلیحات و تجهیزات ساخت داخل به ناوگان نیروی دریایی می‌پیوندد.

ناوشکن جماران 2 پیشرفته بدست متخصصان اقتدارآفرین سازمان صنایع دریایی وزارت دفاع طراحی و ساخته شده است.

سردار احمد وحیدی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ویژگی های جماران 2 را اینگونه بیان کردند:

هدف‌گیری بی‌نظیر ناوشکن جماران دو

وحیدی به ویژگی‌های ناوشکن جماران دو اشاره کرد و متذکر شد: ناوشکن جماران دو با طول 94 متر و عرض 11 متر و ارتفاع بیش از هفت متر و وزن یک‌هزار و 300 تن و داشتن انواع سلاح‌های پدافند هوایی توپخانه و موشکی، زیردریایی و موشک‌های دوربرد می‌تواند اهداف مورد نظر را هدف قرار دهد.

وی با بیان اینکه تعداد کشورهایی که می‌توانند در دنیا ناوشکن بسازند محدود است، خاطرنشان کرد: تعداد کشورهایی که می‌توانند تمام سامانه‌های ناوشکن را بسازند بسیار محدود‌تر است.

وزیر دفاع، ناوشکن جماران دو را دارای سیستم جامع مدیریت نبرد دانست و افزود: تمام سامانه‌های ناوشکن جماران دو در داخل کشور طراحی و ساخته شده است.

ناوشکن جماران دو ابر سامانه است

وی ناوشکن جماران دو را ابر سامانه نامید و اذعان کرد: ناوشکن جماران دو از مجموعه‌های متعددی از سامانه‌های مختلف که میلیون‌ها در آن به‌‌کار رفته، ساخته شده است.

وحیدی ناوشکن پیشرفته جماران دو را نشانه توانمندی و فناورانه جمهوری اسلامی توصیف کرد و یادآور شد: ناوشکن جماران دو کلکسیونی از توانمندی‌ها است که می‌توان در آن مشاهده کرد.

نیرو دریایی

این ناوشکن با هدف حراست و پاسداری از مرزهای دریایی جمهوری اسلامی ایران و پشتیبانی از مأ‌موریت‌های مقابله با قاچاق انسان، کالا و مواد مخدر در شمال کشور ساخته شده است.

ناوشکن جماران 2 در دریای خزر از حریم آبهای جمهوری اسلامی ایران حفاظت می‌کند.

خط تولید ناوشکن جماران 2 در اواخر سال 85 در صنایع دریایی شهید تمجیدی شهرستان انزلی با نام موج2 افتتاح شده بود.

قابلیت تدافعی، تهاجمی و ره گیری، مجهز به انواع توپ، اژدر و موشک و رادارهای تاکتیکی سطحی، هوایی و قابلیت حمل بالگرد و نیز تجهیز به سامانه‌های جامع مدیریت نبرد و جنگ الکترونیک از جمله ویژگی‌ها و خصوصیات ناوشکن پیشرفته جماران 2 است.

ناوشکن پیشرفته جماران 2 حدود 100 متر طول و بیش از 1300 تن وزن دارد و از کاربردی‌ترین ناوشکن‌های موجود در دنیا به شمار می‌آید.
هزینه ساخت ناوشکن جماران 2 ،‌ یک چهارم قیمت مشابه خارجی آن است.

نویسنده: FSDF ׀ تاریخ: شنبه 26 مرداد 1392برچسب:,

׀ موضوع: <-PostCategory-> ׀

گالری نظامی(1)

جنگنده ها(1)